İnsan tuhaf oluyor böyle zamanlarda.Birine 'Veda etmek', birini istemeyerek öldürmek gibi bir şey.İstemeden yaralamak gibi.
”Hoşça kal..Kendine iyi bak..Hakkını helal et..Gidip de dönmemek var.Dönüp de bulmamak..”
Sarılır insan sevdiğine, son kez.Son kez bakar gözlerine.Son kez gülümser.
Berbat bir durumdur bu.Kendini çok güçsüz hisseder insan, midesine yumruk yemiş gibidir aslında, ama bir şey belli etmek istemez karşı tarafa, ayakta durur, kaşları çatık ama ciddi bir tavrı vardır.Güzel şeyler söylemek ister, güzel şeyler hissetmek hissettirmek çabasındadır, son kez..Ama nafile..Boktan bir sahnedir bu yaşanan.Acı çeker, iliklerine, hücrelerine, yüreğinin ve beyninin en küçük ayrıntısına kadar.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
