Söyleseydim derdimi, duyar toprağa taşa.
Anlardı ahvalimi, bakmadan göze kaşa.
Sesime ses verirdi, kendi vücut diliyle.
Tutup da kaldırırdı, hemen yerden eliyle.
Su gibi zaman gibi, akıp giden hayatı.
Durdurmaya güç yetmez, şahlanan yağız atı.
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta