Ben saramadığım yaralarımın olduğunu öğrendiğim gün büyüdüm.
Şimdi çocukluğumun dar sokakları ağlıyor.
Büyümek mutluluk sanıyordum, değilmiş.
Oysa büyümek acımakmış.
Kanamakmış ve hep bir mücadeleymiş.
Yüzümü mesken tutmuş,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta