Söylesene... Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Söylesene anne...
Ben bir daha doğacak mıyım
Ve dahi...
Eksiklerim artarken
Sağımdaki sağılanı
Solumdaki dağılanı
Yalanı, talanı...
Filanı... falanı...
Biri vereni, diğeri alanı
Tartarken...
Söylesene anne...
Ben bir daha doğacak mıyım
Gün gelecek...te
Günahı sevaba boğacak mıyım
..................................................................

Ve dahi...
İkilemler bire inmezken
Nefsimin nârâsı dinmezken
Bülbüle gül kokusu sinmezken
Avuçlarım dolu dolu diken
Söylesene anne...
Ben bir daha doğacak mıyım
Gün gelecek...te
Nefsimi tââta boğacak mıyım
.....................................................................
Ve dahi...
Alnım çizgi çizgi kırışırken
Prese girmezken beden
Var mı ütüsünü kaybeden
O benim...ben...ben
İblisler arasında sıkışırken
Söylesene anne..
Ben bir daha doğacak mıyım
Gün gelecek...te
İblisleri Rahmana boğacak mıyım
...................................................................

Ve dahi...
Unuturken...
Güneşin doğuşunu, batışını
Duymazken kuşların kalp atışını
Geceyi gündüze
Gündüzü geceye katışını
Seyrederken...
Bir garibin musallaya yatışını
Söylesene anne...
Ben bir daha doğacak mıyım
Gün gelecek...te
Ölümü nefese boğacak mıyım
..................................................................

Ve dahi...
Can ile Canan çekişirken
Nefes tükenip, ecel pekişirken
Yüzler gülüp, yüzler ekşirken
İblisler gecikip, dost yetişirken
Söylesene anne...
Ben bir daha doğacak mıyım
Gün gelecek...te
Karanlıkları Nûr'a boğacak mıyım