Artık yazılmıyor eski destanlar
Kimseye bir şey olduğu yok
Durduk yere. Kendi içine çöküyor
Ölümüne korkak
Olmasa ne olur hayatlar
Düşkün ruhlar her gece ilmeğini yağlar
Hatırlamak için, o hayat artık yok
Hiç utanmadan her sabah kalkıyor
Bir an duraksayarak
Yıkılıyor yıllarca kemirdiğin payandalar
Ah ne şanslı elini çabuk tutanlar
Küçük bedenlere ızdırap yok
Öyle sakin bir tebessümle intikam alıyor
Dökülürken kalbini yırtarak
Cehennemden sıcak yaşlar
Uzak cenazeme okunuyor dualar
Sevaptır cemaatinde tanıdık yok
Ucuz belediye bezi kaşındırıyor
Biliniz ironisinde anlam çıkartacak
Gömülmeden gidecek olanlar
Kayıt Tarihi : 20.11.2012 02:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!