simsiyah yağmur
avuçlarım gri yalnızlık
renkler yitmiş benliklerinden
sesler kendini bilmez
uğursuz bir uğultudur tabiat
ben hiçliğimle uyumsuz
söylenmeyenin söylenmemiş yalnızlığı sensin işte
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
