Söylenemeyenlerin Acısını Çekmek

SÖYLENEMEYENLERİN ACISINI ÇEKMEK
Behey benliğim!
Hep amaçlar koyarsın önüne, uymazsın,
Sorunsuz bir hayat dilersin,
Ama hep sorunlara balıklama dalarsın.
Dişini göstermeyi seversin,
Gülerken bile bundan çekinmezsin,
Sevişmek, bir uçurum senin için,
Kendini tatmin etmek değil, onun mutluluğunu istersin.
Önüne zehir koysa,
Gözlerine aşk ile bakıp, çekinmeden içersin.
Muhabbetlerinde, asla sır etmezsin fikrini,
Pat pat pat söylersin.
Diline ne kadar sus desen bile,
Gönlünden çıkanlara engelde olamazsın,
Ama baktığın yönün aksine ifadeler ile,
Hislerinin etrafında dolanır durursun.
Ve patlarsın yalnızlığında söyleyemediklerinden,
İçinde patlatırsın yüzüne söyleyemediklerinden,
Kendi yüzüne söylersinde,
Yine de söyleyemezsin ona söyleyemediklerini,
Yerin kulağı var misali, sakınırsın, üzülmesin,
Onu kaybetmemek istersin.

Ve ağlarsın yine onun acısına ermek adına,
Söyleyemediklerinin acısını yaşamakta sana acı olur,
O sana demez belki acısını,
Ama sende diyemediklerinin acısındasın…

Behey benliğim!
Muhabbet mazbut, velakin gönlün puşt! ...

23 Temmuz 2008 Çarşamba – 11.40