Ayrıldı hüznün karanlığında ellerimiz.
Artık ne yazılacak,
Nede söylenecek söz kalmamış.
Yitirilmiş sözcükler,
Cümleler tükenmiş, çıkmıyor ağızdan.
Buz tutmuş gözlerdeki
Billur tanecikleri.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
