Söylemiştim sana Şiiri - İlyas Kaplan

sana geliyorum…
mayıs gecelerini beklerken
kalbim ateşlerden ateşken

aşkını pelesenk eden çatlamış dudaklarım
kısık bir sesle söylerken şarkımızı
gecenin dergahında ney
gönül heybemde sen

içimde senden kaynaklı bir yangın var
yüzlerce mühür vurulmuş öyle gizli şuleler barındırır ki
her bir kıvılcımıyla türlü türlü pişer gönül
yanar yanar kor olur

zerrelerden kürelere yansıyan her harap görüntü
ruhumu baştanbaşa kuşatır
dokuz kat göklerin ,yağmur yüklü bulutların taşıdığı su
söndürmeye gücü yetmez senden çağıldayan alevleri

Sana söylemiştim
cinnet hallerin ,deliliklerin üzerine esen rüzgarları
çıldırmalarım yatağından taşan nehrin çağıltısına benzer
avuç içlerini kanata kanata susarım
her suskunluğum altını imzalar öksüz sızıların , yetim yakarışların

susarım kırmızı şahaplara kanmak üzere
bir ateş, bir ateş içindedir ki göğsümde tutuşan
tutuşa tutuşa alevden sütunlara dönüşen sen

sen olmasaydın tesellilerin ,hüzünlerin çaresi kim olurdu
içimdeki şüphelerden, karanlığa ait endişelerden kim kurtarırdı beni
düştüğüm kör kuyuların merhalelerinde kim ışık tutardı karanlıklara

başka izahı yok yaşanılan hezeyanların
koşulsuz kuralsız bir aşk bu
alınan her nefes göğsümden kopara kopara kaçırır seni
şuursuz düşünmenin hem sebebi hem neticesi
öpmeden yatağa koyamadığım ,usulca koklayıp üzerini örttüğüm
her türlü boyutun fevkinde senin hayalin

ben ki umudu bir kuşun kanadına bağlayıp salmışım gökyüzünün mavi parlaklığına
baştanbaşa öfkeli bir haykırış, ,bir boğuk inilti gibi
her zamanki gibi sadrımı inşirah eder durursun
bir yaralı hıçkırık gibi
kederime akarsın saatler adedince

önce kaybedip de sonra aniden bulmuş gibi
eskisinden daha çok ,çok daha ,daha çok…
süzülüp süzülüp yol alırsın kalbimde geceler boyu

söylemiştim sana
gece yıldızlar her çıktığında
her defasında paslı hevesler dokunacak düşlerime
ateş rengi illetler ilişecek sürgün rüyalara
üzerine ant içilebilecek ne varsa onların adına
bana sus diyorlar
ben sussam hatıralar susmaz ki

redfer