Söylemiş Atalar Şiiri - Sadık Koca

SÖYLEMİŞ ATALAR

Söylemiş atalar asırlar evvel,
Ummadığın taş baş yarar, demişler.
Varlıklı, varsılın, zenginin malı,
Züğürdün çenesin yorar, demişler.

Laf ile yürümez peynir gemisi,
Gör, mangalda kül bırakmaz kimisi.
Elin eşeğini elin emmisi,
Türkü çağırarak arar, demişler.

Besle ki kargayı, oysun gözünü,
Riyakâr olanın görme yüzünü.
Özünü bilmeyen bilmez sözünü,
Kötü söz insanı kırar, demişler.

Ayağın sıcak tut, başını serin,
Gönlünü ferah tut, düşünme derin.
Sahibi var kâinatın her yerin,
Hakk’tır ki bu sırra erer, demişler.

Çok yaşayan değil, çok gezen bilir,
Dinsizin hakkından imansız gelir.
Bu dünyanın malı dünyada kalır,
Gelen gider birer birer, demişler.

Nefsin ilacını çözen kimseler,
“Söz uçar.” deyip de yazan kimseler,
İğne ile kuyu kazan kimseler,
Sabırla duvarı örer, demişler.

Alçak yerde yatma, sel alır gider,
Yüksek yerde yatma, yel alır gider.
Daim erken kalkan yol alır gider,
Kervanın izini sürer, demişler.

Davulun uzaktan sesi hoş gelir,
Arı, bal alacak çiçeği bilir.
İyilik eden hep iyilik bulur,
Keskin sirke küpe zarar, demişler.

Denize düşen yılana sarılır,
Su testisi su yolunda kırılır.
Kişi umduğuna küser, darılır,
Araya soğukluk girer, demişler.

Dost SADIK azdan az, çoktan çok gider,
Kaderin üstünde vardır bir kader.
İlahi adalet tecelli eder,
Elbet bir gün hesap sorar, demişler.

Dost SADIK
Sadık KOCA