Söylemekten Utanırım Şiiri - Adem Efiloğlu

SÖYLEMEKTEN UTANIRIM

Helal haram karıştırdık,

Söylemekten utanırım.

Yalanları yarıştırdık,

Söylemekten utanırım.

Öyle böyle ömür sürdük,

Çoğu insan hakka kördük,

Ahlak defterini dürdük,

Söylemekten utanırım.

Çok biliyor hazır gafa,

Ayık değil sarhoş kafa,

Edep hayâ, kalktı rafa,

Söylemekten utanırım.

Hile girdi her bir cenge,

Girdik bin bir farkı renge,

Zengin fakir yitti denge,

Söylemekten utanırım.

Bencillikte hazır şartlar,

Menfaate uydu fertler,

Dünya oldu bütün dertler,

Söylemekten utanırım.

Nicesi var mezar kazdı,

Kimi işte kimi gezdi,

Yazacaklar yalan yazdı,

Söylemekten utanırım.

Nefsimize olduk esir,

Hiç kimsede yoktur kusur,

Ölüm bile etmez tesir,

Söylemekten utanırım.

Herkese var ayrı oda,

Gazı almaz oldu soda,

Hava atmak oldu moda,

Söylemekten utanırım.

Ah Âdemi bu zor duygu,

Şimdi moda stres kaygı,

Gençlerde kalmadı saygı,

Söylemekten utanırım.

Âdem Efiloğlu

31 Ocak 2025