Söylemedi mi Şiiri - Mehmet Tekmen

Tane tane anlattı,sözün özü bu dedi.
Taktı sanki boynuma,mânevi bir kemendi.
Ardından sürükleyip,saldı meçhule doğru.
Bir daha bulamazsın,şu andaki uğuru.

Kapılıp bir rüzgara,kayboldum gök yüzünde.
Kanat çırpıp gezindim,varlığın denizinde.
Anlamak mümkün değil,izahı yoktur bunun.
Değişmez hükmüdür bu,bilinmeyen kanunun.

Neticesi değişmez,uğraşsan gece gündüz.
Bir hamlede dağları,devirip etsen dümdüz.
Açsan yolu ebede,engelleri kaldırsan.
Kavuşmak emeliyle,zamanları çağırsan.

Yalçın dağdan ovadan,ne varsa ordan burdan.
Toplayıp tüm kuvveti,koruyup kuşdan kurtdan.
Hasreti anlat desen,her mahluk dilsiz olur.
Bu uğurda çabalar,gider hiçliği bulur.

Gücün yetmez bunlara,kalırsın orta yerde.
Görmez olur gözlerin,karanlık çeker perde.
Yüreğindeki hasret,günler geçsede bitmez.
Verilen nasihatler,onu silmeye yetmez.

Oturup dinlediğin,masal değil elbette.
Düşünce âleminde,sanki her şey gurbette.
Selamlayıp uzaktan,geçip giden o gemi.
Hal diliyle bizlere,birşey söylemedi mi.