Tıpkı, şöyle kaybediyor insan sevdiğini;
Zihnin şafaklarından uzaklaşarak, mendil kaldırmayarak
ve şöyle sessiz bir yakarışla..
Bir kez dokunsaydın ipeksi ruhuna ölümün...
dokunsaydın çığlıklarıma.
Tutsaydı sevdanın mayası, tutsaydın Zümrüdüanka'sını aşkın dilinle ve kalbinle.
Küllerinden doğmadan öldürseydin ve
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta