Söyle Hocam Şiiri - Abbas Paksoy

Anamı da, beleşe aldın.
Balıklama, üstüne daldın.
Çocuklar verip, baba oldun.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Beni, dünya’ya niye saldın.
Her zaman, bir yabancı bildin.
En son, evlatlıktan da sildin.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Eğer, bir şey gelse, elinden.
Öldürün, önce ecelimden.
Kin kusarsın, bana içinden.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Kılıyorsun, beş vakit namaz.
Baba demeye, dilim varmaz.
Allah’ta, kul hakkını koymaz.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Yedirmedin, uluk armudu.
Çırptırmadın, dökülen tud’u.
Katıra bağladın, umudu.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Diktiğim çetili, söktürdün.
Yaptığım yolu da, sürdürdün.
Evi, yar başına kurdurdun.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Mal benim dedin, tapucuya.
Bizim hakları, attın kıya.
Miras verdin, avantacıya.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Altı torunla, ordu kurdun.
Onları korumaktı, derdin.
Dede mirasını da, verdin.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Evini, arsanı, hep sattın.
Torunların malına, kattın.
Öz evlatlarını, aldattın.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Beni; Ettin, şeker hastası.
Senin gözlerin, tutmaz pası.
Sen gülen, ben çekerim yası.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Şimdi; Anam, peri perişan,
Sen de istiyorsun, hurişan.
Azar duyar, sana karışan.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Bizleri; Kıya attın, şöyle.
Babalığın bumudur? Söyle.
Nasıl Müslümansın? Sen böyle.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.

Kusurların, saymakla bitmez.
Evlatların, salından tutmaz.
Paksoy’um, cenazene gitmez.
Buda mı? Yalan, söyle hocam.