Söyle // Feyz Kariha Şiiri - Kronik Muhalif

Ey sesine kuşların tünediği
Elvedaya binecek son ürperti
Uçur nefesime değecek nefesini
Ve söyle
Durmadan büyüyen bu boşluk
Bir bahara beşik olabilecek mi
Söyle dolacak mı nehirlerin bakiyesi
Yağmurlar yeşerdiğinde inanacağım sana
Yağmurlar yeşile kandığında
Ne varsa sarıya tav şimdi
Kuruya ve solmaya
Hüzne akışkan hazan
İnadına her katresinde insan
Yıkık bir kent gibi zaman
Her şey can revan

Ey dedim sana ey
Nidası sen olan ey
Sesine burgulayıp hayatı
Söyle
Kessem hüznün damarını
Oluk oluk aksa acı
Kim olur intihar zanlısı
Çığlık bir inilti gibi yoklasa suskunluğun kasıklarını
Kim veledi bilir doğan avazı
Ve her gece
Ay boynunu vurdurunca fecre
Karıncalar kuşatıp zamanı
Yokluğun mazisine çekince
Kim zaferi bilir
En çok ölüyken kazanılan savaşı

Söyle ey…!

Feyz Kariha