Söyle Dostum Kim Durdurur Bu Deli Kızı

Yüküm ağırdır benim dostum.
Yitirmem umutlarımı daha dur, yarınlara olan planlarım var benim;
Kim yıkar bu deli kızı kim durdurur?
Elbette bir gün gözlerimdeki hüzünler gidecek, gülüşlerim saklı kalmayacak içimde.
Hiçbir mutluluğum olmazken ben yinede, bu kahrolası hayata inat güleceğim merak etme;
Karanlıkta yanan mumlarımı söndürseler de, içimdeki ışıkları söndüremezler benim;
Hasret rüzgârları kapıma, kara bulutları gecelerime gönderseler de,
Sığınıp avunacağım tüm varlığımı alsalar da,
Yinede yorgun gözlerimle, suskun dudaklarımla mırıldanırım şarkılarımı,
Gülüşlerimi ise hazine olarak sakladım yarınlarıma;
Kim yıkabilir kim durdurur bu deli kızı?
Yaram derindir benim, kapanacak gibi değil dostum.
Senin yolunda farklıdır yolum, kimseye benzemez kaderim.
İsyanım kendime çaresiz içten, içe seslenişime;
Çaresi yoktur yaramın kime anlatayım derdimi?
Yaşama dair umut yoktur bu canda deseler de!
Umutlarımı karabulutlara teslim etmedim.
Kim yıkabilir kim durdurur bu deli kızı? Söyle dostum?
Kimse alamaz kolay, kolay bu canı.
Alsa da umutlar tükenmek bilmez, bende ne bu dünyada, nede diğer dünyada!
Yüce rabbim bu kuvveti vermişken bana,
Hadi çalsınlar umutlarımı söküp alsınlar yüreğimi
Bu deli kızı bitirmek kolay mı dostum?
Yaşarken öldürmek yarınlara olan hasretler içimdeyken,
Güzelliğin ardından çirkinliği getiren, hayır ve şer varken,
Bir gülüşüm için beni bekleyen siz dostlarım unutup,
Ben yarınlara nasıl küseyim, umutsuz gözlerle nasıl bakayım.
Şimdi söyle kim yıkabilir ki bu deli kızı dostum

21.02.2006
21/55