Söyle Be Hacı... Şiiri - Mehmet Arslan 3

Kimseye kalmadı hayatta güvenim,
Kalmadı itimadım, isyan ederim,
Etrafımda kim varsa hepsi sahtekâr,
Dost bildiklerim inde hepsi yalancı,
Gel de bu dünyada güven duy, mutlu ol,
Gel de dürüst ol, dürüst yaşa be hacı!

Ben Hakkı hak bilip, hakkı söylerdim,
Bildiğim yolda gözüm kara giderdim,
Yaratılanın cümlesinin derdini,
İçimde duyup kendime dert ederdim,
Yolumu şaşırttı da, kahpe kervancı,
Şeyhin kılığına girmişler be hacı…

Kervan yolda dizilir, dizilir diye,
Bana talkını verdiler, garip hediye,
Bağcıyı bağda kandırıp, inandırıp,
Salkımı, asma ile kökten yediler,
Ukbadan kutsal diye verdiler sancı,
Hoca kılığında kandırdılar be hacı…

Soyup ta soğana çevirdiler beni,
Kullar yaptı kara denen kaderimi,
Dost bilip ocağında yattığım hancı,
Soyduktan sonra beni oldu davacı,
Geceleyin ayazda dondurup beni,
Bir don bir atlet ile kaldım be hacı…

Kimlere güvenip te dostum diyeyim,
Kin tutayım da günaha mı gireyim,
Aldanıp ta sonunda dizim döveyim,
Kimseye itimadım kalmadı benim,
Dağ başlarında belki bunun ilacı,
Ruhun tesellisi belki de orda be hacı…

İstanbul-1976