Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Zevkle okudum .Tebrikler.
Hüda'nın armağanı duamsın her gecede
Leyla'yım yanıyorum öze düşen nar mısın
Sen canımdan ötesin sevdiğim netice de
Hasretiyle yandığım söyle bana yar mısın
***************************************************
Hayret mükemmel bir şiir okudum,
Ey şaire yoksa sen sihirbazmısın?
Böyle demeli gibi... ::))
Bedri Tahir Adaklı
Hüda'nın armağanı duamsın her gecede
Leyla'yım yanıyorum öze düşen nar mısın
Sen canımdan ötesin sevdiğim netice de
Hasretiyle yandığım söyle bana yar mısın
Mükemmel şiir, her satırında kendimi buldum.
'Sevda Kan Kırmızı' isimli yeni şiirimde benim de kullandığım imgelere benzerlik var şiirinizde.Benimkiler kesinlik,sizinkiler ise sorgulama içeriyor.
Şiir mi?Şüphesiz her zamanki gibi fevkalade olmuş.TEBRİKLER...
Yıllar geçer ömürümden hüzün dolu mevsimler
Hazan vurgunuyum ben kış mısın bahar mısın
Albümde sararmakta gençlikte ki resimler
Gönlümde çağlıyorken nerdesin firar mısın
Kaş altından süzersin bir küssün bir barışık
Hasret nameleriyle kanatan efkar mısın
Özüm sende savrulur aklımsa çok karışık
Sen vefasız sevgili aşılmaz diyar mısın
Güzel bir yergi ve harika bir yürek sesinin dizelere dökülmesi olarak okuduğum şiiri yazan yüreğinize ve kaleminize sağlık diyor saygılar sunuyorum şairem...
Hece vezni hep güzel gözükür.
...firar mısın
...diyar mısın
...arar mısın
...yanar mısın
...yar mısın
soruları ile şiirin sonu pekiştirilmiş. Konuyu daha öne çıkartmış. Ayrıca son sorunun 4 hece olması gerekirken; herhalde gözden kaçmış olmalı 'yar' tek hece olmuş. Sanki orada daha başka bir kurgu istiyor gibi. Böyle de güzel.
Tebrik ediyorum.
Leyla hanım Güzel bir sevda şiiri olmuş.
Aşklar olmasa hayatın anlamı olmazdı.
Şimdi bende sizi sayfama davet ediyorum.Selamlar.
ayağı akıcılığı ve tekniği ile usta işi nefis bir şiir...
saygılarım usta kaleminize...
şiirin ahengine ve coşkusuna kapıldım bir dörtlük düştü dilimden...
Kalemden akıttığım özlem dolu sevdayla
Bulutlardan düştüğüm çisenti mi kar mısın?
Hasretin derinlerden çıkarttığı nidayla
Söyle bana sevdiğim sen beni duyar mısın?
kutluyorum...
bu ne sevgi ahhh...dedirten mısralar, tatlı bir sitem de var gibi sanki :))
paylaştığınız için teşekkürler.
Hüda'nın armağanı duamsın her gecede
Leyla'yım yanıyorum öze düşen nar mısın
Sen canımdan ötesin sevdiğim netice de
Hasretiyle yandığım söyle bana yar mısın
elinize ve yüreğinize sağlık,
gerçek aşkın daveti,
satırlarınızda bulmuş teslimiyeti...
kaleminiz daim olsun...
özlemişim şiirlerinizi...
Bu şiir ile ilgili 141 tane yorum bulunmakta