Söyle Azrail'e Getirsin Beni

Beni hep yanında
Görmek isterdin.
"Yavrum doysun" deyip
Boğazından keserdin.
Bir gün aramazsam,
Kızar, küserdin...
Şimdi çok özlüyor evlâdın seni.
Söyle Azrail’e, anam — getirsin beni.

Eteğinden tutsam, düşsem peşine,
Gönlüm hiç razı değil bu gidişine.
Hâşâ, bu karışmak değil
Yaradan’ın işine...
Söyle Azrail’e, anam — getirsin beni.

Dün gece rüyamda gördüm ben seni,
Sarılıp öpmedin bir kere beni.
Suçumu bağışla, kırdıysam seni;
Ana duası bu, çevrilmez geri.
Söyle Azrail’e, anam — getirsin beni.

Döşek yaptın kendine kara toprağı,
Sen yatmadan içine, batırdın beni.
Yol bilmem, iz bilmem, kurban olduğum...
Söyle Azrail’e, anam — getirsin beni.

Ne bayramlar geçti, yine yoksun sen.
Artık ümidi kestim gelmenden...
Ne vardı bu bayram,
Koklasam seni, öpsem elinden...
Söyle Azrail’e, anam — getirsin beni.

Canım yanar, “anam” derim —
Sevinir...
Üzülür...
Şaşırır...
Yine “anam” derim.
Her hâlimsin, her şeyimsin sen.
Artık bu ayrılık yoruyor beni.
Söyle Azrail’e, anam — getirsin beni.

FEVZİ EMİR YILMAZ