Soyadımı kendi rengine boyadın

Çelimsiz yağmurlar ıslatıyordu saçlarımı

Yüreğime mübah kılındı bir bahar ölümü

Gözlerimin beyazı kızıla boyandı

gurub vakti vuruldu beyaz düşlerim

katli vacip oldu hüzne gebe gecelerin.

Bir ateş aldı kalan günleri

Bundandır is kokusu ellerimin.

Acıya zulalanmış dört duvar şahit oluyordu

Gözlerimin tuzunu yaralarıma bulayışıma.

Sonra, aşkın en kör halinde rastladı sana çocukluğum.

İnşası mümkün olmayan hayaller aldı başımı.

Musalla soğuğu taşıyordu bedenim sen dokunana kadar

Elmacık kemiklerimin nem kokusundan öptün sonra.

Sonrası güzellikler topyekûn yeryüzünden.

Şimdi güz bahçelerinin koğuşuna koşmak istiyorsun.

Sessizliği giyinip bir defni izlememi.

Diri diri, eze eze kendi cellatlığına soyunmana şahitlik etmemi.

İzin vermeyeceğim.

Şimdi saralım acıyan yanlarımız

Umudu kırıp azık etme kurda kuşa.

Bırakırsan ben göçerim bilinmezliklere.
Dilimin ucunda up uzun gitme.

Acı ilişse de bize

Bir elif miktarı gülümse sen.

Bir kişi yeter Dünyayı başka bir yer yapmaya

Ölümden caydım sende ben

Günü siyahtan ayırdım.

Aşkı mümkün kıldın sen

Soyadımı kendi rengine boyadın.