Aslında ne kadar çok,sevmişim ben seni.
Sen benden gittiğin gün,anladım herşeyi.
Merğerse bu hayatta,en güzel duyguları.
Yani mutluluğu,sevgiyi ve herşeyi sende öğrenmişim belli.
İnsan sevdiklerinin değerini kıymetini,kaybedince anlıyor.
Benim seni kaybettiğim gibi,bu Tugay mezar başında sabahlıyor.
Keşke en güzel duygularını,ilk önce bilseydim.
Şimdi senin kollarının arasında olurdum.
Senin ile beraber yaşlanıyor ve nefeslerinde hayat bulurdum.
Gözlerinin önünde,ölümün saatini beklerdim.
Fakat sen benim,avuçlarım dan kayıp gittin.
Şunu unutma sevgili,ölsen de soyadım hala senin....
Kayıt Tarihi : 17.4.2023 22:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!