Soyadım Gözyaşı Şiiri - Sinan Karakaş

Adım hüzün soyadım, gözyaşı diye geçer,
Her senaryo mutlaka, bana da roller biçer,
Oynamam diyemezsin, hüzün oyun yanyana,
Gözyaşı akacaksa, talihim beni seçer.

Nerde bir hüzün duysam, yönelir adımlarım,
Bir gözyaşı damlasa, onu ben yudumlarım,
Çile ile arkadaş, dertlere yoldaş oldum,
Çatlayan her toprağın, üzerine damlarım.

Arabamın yakıtı, hüzün ile doludur,
Acılar asfalt oldu, gözyaşının yoludur,
Neşelenmek te neymiş, onu hiç tanımadım,
Canlı doğum görmedir, doğumlar hep ölüdür.

Ben hüzün şairiyim, hüzün yazar kalemim,
Yüreğimde narım var, budur benim alemim,
Alıp götüreceğim, hüznümü bedenimle,
Size yanızca hüzün, bırakacak ölümüm.

Hüzünle kalkıyorum, hüzünle yatıyorum,
Hüzün yanımda varken, neşeyi atıyorum,
Düşünsem değişmiyor, düşünmesem aynısı,
Zirvelerde işim yok, ben dibe batıyorum.

Hüznün kara treni benimle çıkar yola,
Başımda kıl kalmadı, saçımı yola yola,
Hüznün labirentleri gardiyanım oldular,
Girdabın içindeyim, bakamam sağa sola.

Ben hüzünler şairi, acılar yoldaşıyım,
Kapkara talihimin, yılmayan sırdaşıyım,
Mücadele azmimi, kırmak isteselerde,
Yine de bu talihin, yılmaz savaşçısıyım.

Geceleri uyumam, hüzün ile dolarım,
Her sabah açılırım, geceleri solarım,
Tüm mevsimlerim hazan, tüm gündüzlerim gece,
İki yanıma düşer, yük taşıyan kollarım.

Ben hüzün şairiyim, yüreğim buruk benim,
Dertten kevgire döndü, yorgun olan bedenim,
Torbamda tek hüzün var, ben ona da alıştım,
Ben hüznün batağında, şükre devam edenim.

Ben hüzün şairiyim, inandım dirilişe,
Hüznüm bana sadıktır, satmam onu beleşe,
Bana hüzünle dolu, şiirler yazdırıyor,
Hüzün ruhuma bakar, karışmaz gayrı leşe...........İNSANİ