Soyadım Farkılıydı Soy Bağım Onun

İlk harfim, annemin soyadına uymuyordu,
Sınıfta ismim okununca
Herkesin içinde yalnız kalırdı harflerim.
Öğretmen değiştirdi, dediler,
Öyle inandım,
Bir çocuğun inanacağı en masum yalana.

Ama bir gün bir köşe başında,
Tanımadığım bir adam
Beni sevdiğini söyledi.
"Ben senin babanım," dedi,
"Onu baba diye çağırma!"
Eve koştum, her şeyi anneme anlattım
Ve o gün evin içinden yükselen sesleri
Hayat boyu unutamadım.

Fakat sen,
Beni karşına aldın, gözlerime baktın.
"Soyadın farklı olabilir,
Ama sen benim kızımsın!" dedin
İşte o an, soyadı neymiş,
Kan bağı neymiş, hepsi bir bir silindi.

Ne bayramlıklar eksik oldu ellerimde,
Ne sofrada ilk lokma.
Gece uyuyakaldığımda
Beni uyandırıp tattırdın dondurmada,
"Her şeyin ilki senin," dedin,
Evet Babam ben de inandım,
Çünkü senin sevgine inanmak
Bütün hikayelerden daha gerçekti.

Ben hiç üvey olmadım sana,
Sen hiç üvey olmadın bana.
Ne ellerin farklı tuttu ellerimi,
Ne de gözlerin eksik baktı yüzüme.
Herkesten önce sevdin beni,
Herkesten çok benimsedin.

Ve bir gün,
Beyazlar içinde otururken,
Diz çöküp yanıma
"Bu yol sana ağır gelir,
Henüz çok gençsin, dünya büyük…
Çıkar gelinliğini, benim sana ekmeğim bitmedi." dedin
Biliyor musun baba,
Benim için dünya senin dizlerinin dibiydi,
Geriye dönüp baktığımda,
Sana daha çok hak veriyorum.

Şimdi sen yoksun,
Ama sesin hala evin içinde geziniyor.
Bir dondurma ısırığında,
Bayram sabahı alınan ilk kıyafette,
Bir babanın evladına verdiği
İlk ve sonsuz sevgide…
Sen hala benimlesin.

Soyadım değişti, baba,
Ama ben hala senin kızınım.
Ve inan bana,
Bir an bile vazgeçmedim
Senin kızın olmaktan