Sosyologça içten dışa

Benliğimin kıyısında bir toplumsal norm üşür,
Uymadığım her kural bir iç sesle çatışır.
Rol çatışması kalbimde bir kördüğüm,
Her yüzüme başka bir maske dayayan görünmez bir rejim.

Anomi sabahları sessizce omzuma çöker,
Düzenin eksildiği yerde kaygı büyür, içim daralır.
Kişiliğim, toplumsal yapı ile pazarlıkta;
Ben mi toplumu şekillendiririm, yoksa o mu beni daraltır?

İçimdeki benlik sunumu yorulur günün sonunda,
Her sahne başka bir persona, başka bir boşluk.
Toplum benden bütünlüklü bir kimlik ister
Ben ise parçalı bir aynada kendimi toplamaya çalışırım.

Ve bilirim ki en derin sosyalizasyon,
İç sesimle yaptığım uzun müzakerelerdir.
Toplumun kalabalığı dışımda büyürken,
Ben içimde kendi küçük sosyolojimi kurarım.