Benliğimin kıyısında bir toplumsal norm üşür,
Uymadığım her kural bir iç sesle çatışır.
Rol çatışması kalbimde bir kördüğüm,
Her yüzüme başka bir maske dayayan görünmez bir rejim.
Anomi sabahları sessizce omzuma çöker,
Düzenin eksildiği yerde kaygı büyür, içim daralır.
Kişiliğim, toplumsal yapı ile pazarlıkta;
Ben mi toplumu şekillendiririm, yoksa o mu beni daraltır?
İçimdeki benlik sunumu yorulur günün sonunda,
Her sahne başka bir persona, başka bir boşluk.
Toplum benden bütünlüklü bir kimlik ister
Ben ise parçalı bir aynada kendimi toplamaya çalışırım.
Ve bilirim ki en derin sosyalizasyon,
İç sesimle yaptığım uzun müzakerelerdir.
Toplumun kalabalığı dışımda büyürken,
Ben içimde kendi küçük sosyolojimi kurarım.
Kayıt Tarihi : 21.11.2025 03:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
peki,
size de bu special dizeler için küçük bir hediye,
kanalım,
https://www.youtube.com/@t-aksim
t\aksim adında bir şiir kitabım var, allahın kulları arasındaki taksimini anlatıyor, kader gibi bir konuya zor bir alana dair evet ve biraz da tasavvuf ağırlıklı... malum imanın şartlarında kader en sonda sayılır.... neden, çünkü iman etmesi en zor olan kaderdir...
Âmentü billâhi ve melâiketihî ve kütübihî ve rusülihî ve'l-yevmi'l-âhiri ve bi'l-kaderi hayrihî ve şerrihî mine'llahi teâlâ; ve'l-ba'sü ba'de'l-mevti hakk eşhedü en lâ ilâhe illâllah ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resûlüh” = “Allah'a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, âhiret gününe, kadere, hayır ve............ en sondadır kader evet...
neyse,
kitabımın ilk iki bölümü bestelendi, buyurunuz :)
/>
/>
tekrar iyi geceler...
TÜM YORUMLAR (1)