Sosyetenin Süs Köpeği Şiiri - Tunç Kuyucu

Bir boyacıydım ben
Omuzumda sandığımla
Büyük bir evin köşesinde
Anadolu'nun kıraç topraklarından geldim
Binbir medetle koca şehre

Çok şeyler gördüm;
Gördüm de küçük dilimi yuttum
Öğleye doğru;
Bir kürklü kadın çıktı kapıdan
Yanında bir köpek
Sanmayın ki sıradan
Güneşte pırıl pırıl tüyleri,
Hiç açlık çekmemiş midesi,
Sanki havlamıyor da şarkı söylüyor gibi
Sosyetenin süs köpeği...

Kim derdi ki bir insan köpeğe imrenecek
Bu acımasız dünyaya
İt yüzünden kahredecek
Ben boya sandığımla aylarca kuru ekmek
İt oğlu ite pirzola biftek
Ne diyeceksin!
Sosyetenin süs köpeği.

O havlıyor doğuşundan şen,mutlu
Ben ağlıyorum içimde acıların kuruntusu
Sosyetenin süs köpeği...
Kıyaksın kıyak
Yok sana sözüm yaşa gönlünce...

1999