Soruşturdum... Şiiri - Melek Ayaz

Ne kadar yanlış varsa,
Ben onu soruşturdum.
En sıkıcı sancılar,
Birikirdi kollarımda,
Hep acı çeken,
Ellerimi kovuşturdum.
Çığlık çığlığa,
Uzanıp nehirleri gözlerdim
Yumruğumu yılların.
Mutsuzluğuna vurarak,
Bütün yılgınlıkları savuşturdum.
Ve ihanetlerdi kan gibi şakaklarımda,
Sarsılmaz bir inancın kollarında bulurdum,
Kendinden güvenli koca bir kaya gibi,
Gururla kaldırır başımı onlarla boğuşurdum.
İşte yepyeni coşkulardı şimdi dudaklarımda,
Dopdolu sevinçlerdi mutlu koşturan.
Yaşanacak o sessiz değerler için.
Ve daha neleri çağrıştırır dururdum.
Denizlerle güneşi tutuştururdum.
Sonra bir sevgi ezgisiydi kulaklarımda,
Eski acı güzelliğe kateh tokuştururdum.
Suyu toprakla gelinciklerle ateşi,
Sevgiyi rüzgarla ve çiçeklerle buluşturdum.