Sorun Değil Şiiri - Hamdi Bağcı

Yorgunluk mesele değil aslında;
kırk dördünde bir adamın
ömrüyle yüzleşmesi kendiliğinden olur.
Yaşlanmışlığım da değil mesele,
gülümsememin dünyanın serencamına
hâlâ çocukça, hâlâ heyecanla tutulması gibi
Tutkularım sorun değil.

Kışın gelişine hüzünlenmem,
İlkbaharın çekip gidişine içerlemem
Aradığım yolları bulamamam,
bulduğum yollardan gidememem
hakikatin sancılı yolculuğunda
bilmediğim mevsimler yaşarken
bitişlerine aldırmamam da sorun değil.

İnsanların dönüp dönüp
“Bir aynaya bak” diye
öğüt vermesi bile değil mesele —
zaten her şeyin bitişini görüyoruz
en çıplak, en kirli hâlimizle izlerken dünyayı.
Kokmuş bedenimiz, yorgun ruhumuz,
hıçkıran benliğimizle ağlayamayışımız…
Yok oluşumuz bile artık sorun değil.

Çünkü yangın sönmüyor dünya üzerinde;
yağmur yetmiyor acının pasını silmeye.
Dualarımızın nefesi kısa,
ateşe yaklaşan bir gölgenin
titreyen duası kadar çaresiz.
Akıyoruz ıstırabın karanlığına,
insanlığın bitişi bile ağır gelmiyor artık.

________________________________________
Bir Sesin İçindeki Sessizlik

Ve bazen anlıyorum dostum:
İnsanın yarası da, merhemi de
kendi içindedir.
Kimse görmese de
ruhun en kuytu odalarında
bir ses dolaşır —
kendi kendine konuşan bir yalnızlık
ve kendi gölgesini büyüten bir karanlık.

Gökyüzü sanki
dünya kadar yorgun omuzlarımla akrabaymış gibi;
bulutlar, sızımı taşıyan eski dostlar.
Ve ben biliyorum:
İnsan büyüdükçe
yüreğinin ağırlığını saklamayı öğreniyor,
gülüşünün ardına gizlediği
koca bir kıyameti sessizce taşıyor.

Belki de hakikat şudur:
Yol kayboldu diye yürümekten vazgeçilmez,
yürek üşüdü diye ateş sönmez;
küller bile bazen yeniden parlar
unutulmuş bir ah’ın içine düşen kıvılcımla.
Ve insan,
insanı yaralayan karanlıktan
yine insana tutunarak çıkabilir
kendi içindeki en derin uçurumdan.

________________________________________
Ama ben aynaya bakıyorum
Ayna kirli; kirin içinde ben varım,
benim içimde sen
senin içindeyse koca bir coğrafyanın kaybedişliği
yıllardır kapatılmayan bir defter gibi.

Manasını kaybetmiş
anların gergefinde asılı duran hayata bakarken
Yıkımlar bile büyütmüyor yaramı.
Kıyamet bile…
Sorun değil.