Göğsümün tam da sol üst köşesinde,
Var kaburgamı daraltan ince bir sızı,
Söyle geçer mi ki anne?
............................................................
Senden emmiştim oysa ben sadece sütünü,
Nedir sahi bu efkar, bu yazı,
Hayat siler mi hiç incitmeden sence?
...........................................................
Ufacıktı daha dün bu yüreğim,
.....Sevdi; Ağladığında kağıttan gemilerini mendil yaptı,
Gözyaşını okyanusların sert rüzgarlarıyla sildi,
.....Güldü; Tebessümlerine bir çocuğun uçurtması takıldı,
Aldı, tamir etti, halbuki kan revan içinde kalmıştı elleri..
.....Döndü; Milyonlarca gitti de o kapının eşiğine,
Hep ardını dayayıp umuduna tekrar tekrar koşup geldi,
....Bildi en sonunda ve de nihayetinde,
Vuslattı, ulaşılmazdı, sisli yolların sonundaki gidilemez o İldi.
Kayıt Tarihi : 20.2.2015 14:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Fakat yine de umudu kesmemek gerek hiç bir şeyden Şadiye hanım.Çok
hoştu.Çocukluğa bandırılan kalemlerde nedense hep bir saflık ve masumiyet bulurum.
Kutluyorum değerli şiirinizi ve sizi içtenlikle. Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (2)