Sorular ve Ben (O Gece)

Paylaşılan acılar,
Sorulara kafa patlatmalar,
Umarsız bilimeyene atılan ilk adım,
Hayayın ilk gözyaşını sana sunduğu an,
Bir şey yapamadan donakalırsın.
Bir kelime dahi süzülüpte karışamaz ruhlara.
Neden, niye, neden, niye kafanda
Beynini her an kemiren birer kurttur.
Anlamazsın yaşadıklarını,
Yaşayamazsın anladıklarını.
Sanırsın ki hayat bir oyundur.
Ve sen oyuna yeni başlamış bir oyuncu.
Oyundan çıkarıldığın an
Anlarsın, uğruna kavga ettiğin şeyler
ne kadar da boşmuşlar.

Sadece kendinle doldurursun şu koca dünyayı.
Göremezsin, insanların insanlara nasıl kıydığını.
Umutların bile bezginliklerinden havada asılı kalırlar.
Uçamazlar umudun az olduğu yerlere.
Konamazlar, acıya boğulmuş, kederli kalplere
Ve yaşamak içinbir sebep bile bulamazsın,
En basit bir sebep bile gelmez aklına.
Çünkü sevdiklerin yoktur, çünkü
Hayaller boştur, çünkü sevdaların kurudur.
Haykırırsın, haykırırsın ki
Sevmek niye şiir yazmaktan zor diye.
Birşeyler paylaşmak külfetli bir iş mi böyle
O zaman, zamanın o köhne çarkı
senin için durur,
Ve o kısacıık anda,
Sonsuza kadar acı çekersin.

Kendini için, onun için, insanlar için.
Yüreğini söküp atmak istersin boşluğa,
Gömmek istersin duygularını geceye.
Yaktığın her ateş, söndürülecek sanırsın,
Söndürdüklerin ise kendiliğinden alev alacak.

Sonra beyaz bir sayfa açarsın hayatında,
Bembeyaz, sütten ak;
Kan damlar, o an kan damlar
O güzelim kağıdın üstüne.

Ve kaçarsın artık dayanamazsın,
Korkuların seni kovalar sanırsın.
Ağlarsın, ağlarsın, canın sürekli bir kor,
Yanarsın ne yapacağını bilemeden.

Yaptıkların kovalar peşinden,
Hedefini sapmış umutlar,
Pembeden de pembe hayaller.
Denize koşarsın bilinmezlik denizine,
Atlarsın o flu suya ve
Dibe kaçarsın, daha da dibe,
En derine,
Sonra boğulmak pahasına da olsa,
Dipten bir yosun blulp, tutunursun,
Yukarıya yavaş yavaş süzülmemek için.
Fakat yosun kopar kökünden,
Hızla fırlarsın havaya,
Bilinmezlik bile istemez seni.

Bir gemiye düşersin oradan geçen
Belki adı 'kardelen', ama gemidekiler de
İstemez seni, kaygıların varken.

Vee,
Tek şansın kalır,
Tek kapısını çalmadığına gidersin,
Yüksekçe bir yere çıkıp, aşağıya bırakırsın kendini,

Rüzgarla yarışırsın,
Aşağıda dostun ölümü görürsün,
Bak işte orada seni bekler, sana kucak açmıştır.
Tüm kaygılarına, tüm bencilliklerine rağmen,
Seni alıp götürmeye razıdır.
Kucağına düşersin,

Her şey kararır,
Şiir biter hayat devam eder,
Hayat biter, şiir devam eder.

99