Sorular/sorgular 2 Şiiri - İsmail Uysal

Niçin ben diye sormuştun
Belki unutmuşsundur,
Aşk lafını hiç duydun mu?
Bir şey çağrıştırıyor mu?
Hani ergenlikle başlayan inanılmaz heyecan,
Hani dilini kalbinin konuşturduğu an...
Yoksa sen gençlik boyu uyudun mu?
Sorularım yoruyor mu?
Çalışmadığın yerden mi sordum?

Bağışla üslubumu
Bilirsin böyle değildim
Hatırlarsın, biliyorum
Niçin ben diye sormuştun
Karşında kem-küm etmiş
Aptalca yutkunmuştum
Dilim damağıma yapışmış
Zırvalayıp durmuştum
İçtiğim çaydan olsa gerek
Boğazımı yakmıştım
Hatırladın değil mi?

Niçin ben diye sormuştun
O an susmuştum
Gözlerinde erimişti sözcükler
Aklımda geçenleri bir okusaydın;
Söyleyemediklerimi...
Sen öylece karşımda durmuştun
İhtişamınla
Tutulmuştum
Aklımda neler neler vardı
Anlayabilseydin...
Gerek kalmazdı “seni seviyorum ulan” diye haykırmaya
Gerek kalmazdı sonsuz yalnızlığa
Gerek kalmazdı ayrılığa
Söyleyemedim...
Ne oldu peki, mutlu musun şimdi?

Niçin ben diye sormuştun
Ben yine susuyorum
Artık sen
Söyleyemediklerini söyleyemediklerime anlatırsın
Varsın kimse inanmasın
Belki beni inandırırsın.