Utanma yok, edep mahsun, ar sızlar.
Hicap duymaz ettiğinden arsızlar.
Anı siyah, dokunduğu yer kara
Yürürken bastığı; beyaz kar sızlar.
Ne vefa bilir, ne sevdası vardır.
Dostluğu zarar, düşmanlığı kardır.
Çaresiz dilin sükutu ikrardır.
Gönül vermiş ona; bahtsız yar sızlar
Duldası olmaz, gölgesi hiç olmaz,
Yanına oturanın karnı doymaz,
Merhametine sığınma; bulunmaz.
Koynunda üşümüş, kızgın har sızlar.
Tevazu yok, bakışlar yukarıdan,
Hatır bilmez, anlamaz hatıradan,
Elması naylon, altını bakırdan,
Sandıkta bekleyen bergüzar sızlar.
Gümüş diyorki; yürekler çok katı.
Kalmadı yiğit olanın takatı.
Ne yaparsan yap; kötü yine kötü
Iyilerin kalbindeki zar sızlar.
Kayıt Tarihi : 11.9.2018 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!