Anlatırım şeklini cemalini
Aklımda kalan kadarı ile
Zayıf uzun boylu esmer tenli derim
Yaz kış üzerinden çıkarmadığın ceketini
Pantolonun rengini bilmediğimi
Siyah mıydı gri miydi beyaz mı?
Yamalarla kaybolduğunu
Dirseklerinden yakasından her yerinden
Her tarafı eski püskü entarini anlatırım
Ve her zaman kaygısı yüzüne vuran
Düşünceli halini
Madenden ihraç edildiğinde
Aldığın yıpranma parasıyla
Köyümüzün ilk kiremitli evlerinden
Birini yaptırdığını söylerim
sorsalar nasıl yaşadığını
oda gözümün önünde az çok
Yaz kış bitmeyen çalışmalarını
Yevmiyeli çalışırken el yanında
Yorgun argın yer yatağından
Gözlerini kapamadan daha
Dağ hayvanlarının hışırtısını
Patronun geldiğini zannedip
Hayvanların yanına koşarken
Neler hissettiğini anlatamam
Ve evine gelen her misafire
Cömertliği ile bilinilen o güzel yüzü ile
Bir dilim kuru ekmek, yoğurt yumurta
Yanında dometes salata yer sofrasında
Ey oğul anam bacım gardaşım
Diye sofraya buyur edişine
Evinin en başköşesine misafirini oturtan
Kadın gibi kadın hanımını sorsalar
Az çok onunda anlatırım şeklini şemalini
Ama sorsalar o kıt kanat bütçeyle
Nasılda böyle güler yüzlü kalabildiğini
Anlayamadığımdan anlatamam
Oysa ondada üstte yok başta yok
Fistanlarda yama yama üstüne
Hazırda yok komşuda yok
Didinip çalışmadan akşamlara dek
Bir lokma ekmek yok
Şimdi bir elimiz yağda bir elimiz balda
Sizin hatıralarınızla baş başa
Nasıl unutuldunuz anlatamam
Köyünden başka hiçbir yere çıkmadığını
Bir ömür boyu rençber yaşayıp
Buğdayın mısırın arpan yulafınla
Fırınlara ekmek atışını
Tavuğun ineğin öküzün kedin köpeğinle
Birlikte hayat mücadelenizi bilirimde
Üç ayda üç aya on sekiz kilo zeytinyağı
Alacak kadar bağlanan fakirlik maaşına
Allah’ım şükürler aldığım paraya
Dediğini anlatsam kimseye anlatamam
Muharrem Akman
1/EKİİM/2015
Zonguldak
Kayıt Tarihi : 1.11.2015 22:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutluyorum.
Köy Çocuğuyum
Ben köy çocuğuyum.
Babamın nasırlı elleriyle
Eşelediği topraktan biten,
Buğday tanesinin,
Unu ve alın teriyle yoğrulan,
Ekmekle, beslenip büyüdüm.
Ben köy çocuğuyum.
Anamın hırpalanmış elleriyle,
Dibekte dövülen,
Bulgur taneleriyle yapılmış,
Mis gibi aşla,
Karnımı doyurup, uyudum.
Ben köy çocuğuyum.
Filiz veren tohumlarla yeşerdim.
Ekinlerle serpilip, büyüdüm.
İlkbaharda meleşen oğlaklar,
Cıvıl, cıvıl öten kuş seslerine uyandım.
Ben doğanın sunduklarıyla,
Yetinmeği, ilke bildim.
Ben köy çocuğuyum.
Hayallerim; saban altındaki öküze,
Gökyüzündeki yağmura,
Tarladaki ekine kalmış.
Sevdam sa; hasadın bereketine,
İlmek, ilmek, düğüm, düğüm bağlanmış.
Antakya; 22.08.2007
Kaleminiz daim ve kaim olsun, Muhterem Hocam.
.....Teşekkürler Yürek Sesinize...
TÜM YORUMLAR (16)