Sormak istersen Şiiri - Osman Onuktav

SORMAK İSTERSEN

Sezgilerim sarhoş deli akarım
Engeller ör hele, örmek istersen
Duygular çok yoğun çağlar yıkarım
Gönlümü gör hele görmek istersen

Aşkta söz varsa? Verip durmuşum
Sevda defterine mühür vurmuşum
Kendimce küçücük mekân kurmuşum
İçine gir hele, girmek istersen

Her dağın başında, keklik olmuşum
Acı acı ötüp haber salmışım
Menzilen girip de orda kalmışım
Al nişan vur hele, vurmak istersen

Hasret ocağında tüttürdüm duman
Harlanıp yansam da dilemem aman
Kül değil közümle, yazılmış ferman
Katli mi ver hele, vermek istersen

Sensiz bu bedenim her gün ölüyor
Bir gün ağlıyor bir gün gülüyor
Gündüzün açsa da, gece soluyor
Bir tutam der hele, dermek istersen

Yollarda yürürken bıraktım izim
Peşinde koşarken kırıldı dizim
Çektiğim çileler, dersen ki ’’bizim’’
Murada er hele, ermek istersen

Osman Onuktav
Kafkasi​