Sorma Gitsin Şiiri - Mözgür Özbek

SORMA GİTSİN

gemim battı en sığ sularda
gülistanım talan oldu rüzgarlarda
öyle yalnız öyle yorgunumki hayatta
hayır kalmadı yarda eşde dostta
kadere oyuncak oldum sorma gitsin

karabasanlar çöktü hayallerime
hayallerim kayboldu buz tutan gülüşlerimde
dert çekiyorum aldığım verdiğim her nefesde
karıştı aklım yıkıldı hayallerim
toprağa bakar oldu gözüm
anlaşılmıyor dilimden dökülen sözüm
ben beni unuttum sorma gitsin

puta tapmadım hak yolundan ayrılmadım
harama el uzatmadım bilerek gönül kırmadım
kime dost dediysem ondan yara aldım
tabibler yüz çevirdi bakmaz yareme
uzaktan görenler inanmaz halime
yılan çayan çöktü ruhumuma bedenime
lime lime parçalarlar
pay demişler çaresizliğime
ılgıt ılgıt kanar yaralarım sorma gitsin

içimden gelmiyor hiç bir şey yapmak
ne yemek ne uyku uyumak nede yaşamak
tüm ışıklar karardı söndü içimde
yüz çevirdim sevmeye sevilmeye
son verdim merhabalara selamlara
aklım alıp gidiyor beni uzaklara
darıldım hayatın kaderin vefasızlığına
ecel kapıda azrail yolda sorma gitsin

tarlada çapa yaparken
orakla ot yolarken
nede mutluydum yorgunken
toprağa gömülü bakraçtaydı soğuk suyum
canımı yakmazdı nasır tutmuş ayaklarım
şimdi hoyrat ellerinde gönül bağım
hayallerim çamura mırığa saplamış
umutlarım toza toprağa karışmış
dostluğun sevginin sevdanın ederi kalmamış
tarihe karıştım horlandım sorma gitsin

dünyanın bin hali var
çözülmeyen sırlar içinde
insanlığımı kaybettim hükümsüzdür
bunca kalabalık vefasızlar içinde
silindi hafızam hazan oldu mazide
ben beni unuttum sorma gitsin

sorma gitsin adımı yaşımı halimi
adım dert yaşım ahir halim harap
gönül kırgın sevdiklerine her günüm ızdırap
kaybolmuş aklım fikrim durmuş dimağım
yaşarken kaç defa tattım ölümü
ne yaptıysam avutamadım zavallı gönlümü
yorgun dert kervanı gibiyim sorma gitsin

M.ÖZGÜR ÖZBEK