Sorma benim halimi

Kaptırdım bir rüzgâra ben ‘de kendimi
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi
Ömrümün hazanında, rüzgâr esmekte
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi.

&&

Son bahar yaklaşınca esen rüzgâra
Koyverdim ben kendimi çıktım bir yola
Şu benim gayrım işim, kalmış Allah’a
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi

&&

Sonbahar yağmurları, yağıp dururken
Gülemem istememe sen, ömür biterken
Gelmiyor artık gülmek, benim içimden
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi

&&

Hiçbir şey avutmazken, artık gönlümü
Ben nasıl avuturum, dertli gönlümü
Son bahar bize gelmiş, görmüş yüzümü
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi

&&

Bir garip kul Yüksel’dir, derler şu bana
Sarardım soldum birden sorma derdimi
Gül gibi soldum birden, yolun sonunda
Gönlümün neşesi yok, sorma halimi.

&&

14 Kasım 18
Ahmet Yüksel Şanlı er