Sakın sorma bana kendine sürgün yüreğimin kederini. Acıyı bu denli sahiplenişime mantıklı bir sebep bulmak öyle zor ki...
Öyle zor ki güzel çocuk, acı tebessümümü büyük şehirlerin yalnızlığa bırakıp bir ıhlamur kokusunun peşine takılıp gidebilmek.
Kendimi bildim bileli boğazımda bir yumruyla dolaşıyorum. Saçları bir kez okşanmayan bütün çocuklukların yasını tutuyorum her gece. Omuzları çökmüş her babanın kederini taşıyorum omuzlarımda...
Senin suçun değil çocuk, deniz kıyısında bir martının gözlerine bakıp hayata dair cümleler kuramayışın
Hayatı bir yarış diye anlattılar çünkü bize. Bizi kendimizden çalmaya uğraştılar büyümeye başladığım günden beri. Kimi zaman kirli yeşil bir kağıt parçasının gölgesine saklamak istediler insan oluşumuzu, kimi zaman kendi kirli çarklarının parçası olmaya zorladılar bir nefeslik gökyüzü karşılığında.
Hayatın paylaşmak olduğuna inandım oysa kendimi bildiğim günden bu yana ve sırf bu yüzdendi karanlık her düştüğünde peşime çocukluğuma kaçışım.
Bu ülkenin çocukları biraz erken büyüyor derler ya,
Bakışlarınızın ardına sakladığınız yarayı görmeseydim bu kadar erken büyümezdim belki de ben. Beş yaşında bir çocuğun gözleriyle bakardım o zaman dünyaya. Dişlerimle dudaklarımı kanatırcasına isyankar cümleler kurmazdım her gece.
O kadar çok şey okudum ki gözlerinizde;
Sevecendi kiminiz, bakışlarınızın değdiği yerde bahar çiçekleri açardı.
Kiminizinse çirkindi bakışları, her güldüğümde masumiyetimin yüzüne tükürürdünüz.
Yine de vazgeçemezdim “sizi, size rağmen, beni sevemeyeceğiniz kadar çok sevmekten....”
Sorma bana çocuk,
Kendine sürgün yüreğimin kederini.
Çocuk gözlerime bakıp aldanma
Öylesine büyük işler yapmaya yeminli ki ellerim...
İnan bana
Ne olur inan
Hayatın yarış değil
Paylaşım olacağı o güzel günlere...
2006
www.melihcoskun.com
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 3.7.2006 00:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan da topluluk halinde yaşamayı aynı nedenle seçti.
Doğanın vahşi gücüne karşı tutunmanın tek yolu buydu.
Başlangıçta sadece doğayla rekabet ediyordu ve bu iyi bir şeydi.
Ama uzun bir zamandır, belki tarıma geçildiği binlerce yıldan beri böyledir, doğayla rekabete harcadığı gücün çok çok daha fazlasını insanın insanla rekabetine ayırdı.
Ve günümüzde son safhaya vardı bu.
İnsan insanı unuttu.
İnsan insanı terk etti.
İnsan insanı inanılmayacak kadar bireyleştirdi ve yalnızlaştırdı.
Ve bu kötü bir şey, çünkü varoluşunun anlamını ve çıkarının nerede olduğunu büsbütün gözden kaçıran
bir körlüğe kapıldı gidiyor. Sonunda, kendini yok edişin, eşiğine bırakacak kör bir hırs.
'Öylesine büyük işler yapmaya yeminli ki ellerim... '
Belki tek büyük iş ve tek büyük yemin budur.
Sürekli, insana insanı hatırlatacak bir şeyler yapmak.
Bu da ne kadar işe yarar bilmem.
İnsan insanla çılgınca rekabet etmesi gerektiğine inandırıldı çünkü.
Doğaya gelince artık onunla rekabet etmiyor bile.
Vahşeti doğanın bütün vahşiliğinin üstüne çıktı.
Sadece harcıyor.
Sadece kıyıyor.
İnsan bugün evini yıkmakla ve kardeşlerini ya öldürmekle, ya sefalete sürüklemekle meşgul.
Bir gün gelecek, o yıkıntılar arasında kaç kişi uyanıp şaşkınlıkla dolaşacak merak ediyorum.
Dileğim bunu çok önceden fark etmesi.
Kimlerin.
Gücü elinde tutanların.
Zayıf, acılara şarkılar yazar.. ağlar, inler ve ölür.
Yapacak başka şeyi yok.
Keşke bu seslere şimdiden uyansa efendiler.
....................
-Çocukluğun ve büyüklüğün kederi.... Yaşamın başı ve sonu... aynı kadere mahkum gibi....
'O kadar çok şey okudum ki gözlerinizde;
Sevecendi kiminiz, bakışlarınızın değdiği yerde bahar çiçekleri açardı.
Kiminizinse çirkindi bakışları, her güldüğümde masumiyetimin yüzüne tükürürdünüz.
Yine de vazgeçemezdim “sizi, size rağmen, beni sevemeyeceğiniz kadar çok sevmekten....”
-Zaman masumiyeti kabullenmiyor... masumiyet harcanıyor... devir sanki masumiyeti kaybedenlerin devri gibi....
'Sorma bana çocuk,
Kendine sürgün yüreğimin kederini.
Çocuk gözlerime bakıp aldanma
Öylesine büyük işler yapmaya yeminli ki ellerim... '
- Sitem ve isyan....
Baştan sona çok güzel bir yazı okudum.
Sürgün yüreklilikten uzak olsun yüreğiniz.....
Kutlarım.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (2)