Sorma Şiiri - İlyas Kaplan

ne zaman sarılsam korkularıma
güneşin sıcaklığı içimi üşütür
konuşmaya yeni başlayan bir çocuk gibi
her sabah acılarımı yeniden içmek için
tanımadığım birilerinin yardımına ihtiyaç duyarım

geceye düşünce patavatsız feryatlar
özlemler perişan cehennem gibi günah ve sıcak
nefes almak o kadar zor, o kadar acı
boğulurken ruhumda bir düşman hala çırpınıyor

bazen masumlaşır düşlerim uysallığını kıskanırım
sonsuzluğun içinde sessizce öyle ki mışıl mışıl
bana ait beni tanıyan yasaklarla beraber
sadece olup biteni sorgular uykularım

yüreğimde izlediğim görüntülerin gözü yaşlı
suçluyken matem tutmanın bir anlamı yok
tek başına yalnız kalır kalp atışlarım
öldürdüğüm aşklara teslim olurum hep

sorma hiçbir şey bilmiyorum
suskunluğum cehaletimden

redfer