Bir damlaya köle olurdum, yeter ki
düşsün kayıp zamanlarından, her
yerde onu görürdüm, gelmişim
sesler evreninden, ne dokunduğum
belli, ne sustuğum, göz olmuşum
damlaya, saatsiz katmanlarda.
Tuhaf gülümsemeler sarmış belleğimi,
orda sorardım, nerde biter zaman
çizgisi, yoksa sürer de, duyulmaz mı,
kim inmiş yolda, sorulmaz mı.
01/05/2016
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 1.5.2016 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!