Sorgula Şiiri - Özcan Kurt

Şöyle demişlerdi, henüz daha erken..
Aradığın mutluluk
Seni bekliyor ilerde bir yerde,
Sen yeter ki sabret, ve tevekkül et..

SEN  O zaman tavsiye  DİNLEDİN..

Hatırla..! öylede yaptın.

Şırıl şırıl  akan nehrin büyüsünde,
Elinden kaçırdıklarının ve yakalayamadıklarının ardından,
Sen öyle aygın ve baygın,
Uzaklaşan trenin kulağa çalan,
Yürekler yakan tıkırtılarında
Heveslerinle birlikte  sende kaybolup yitmiş idin..

ÇOK BİLMİŞLER..
HALT ETMİŞLER..
Vay anam vay..!

Öyle de demişlerdi,
ZAMANA BIRAK..O .En iyi ilaç..
Yine Öyle de  yaptın...
Yine El lafına baktın..
Büyüdükçe, yaşlandıkca ayak direttikce zamana,
Kısaldı günler aylar ve  yıllar,
Sığamaz oldu zamana arzular beklentiler,
Nice istasyonlar gelip geçti,
Aşındı yollar aşındı demirler..
Aşındı demirden tekerlekler,

Her şeye zamanla inşallah diyorlar ya,
Acaba bize ne verdi ki ertelemeler.

Uzaktan bir ses yankılandı.
Hey şaşkın.. bre gafil..
Yeni hüzünler BİTMEYEN MÜZMİNLER..den başka..
NE BEKLİYORDUN?

Oyyy zalım KADER...

İŞARETLER LEVHALAR
HIZLI YAVAŞ,
Düz git doğru git, sağa sap sola sap, aşağı yukarı..
Kurallar kurallar yasaklar tahditler  sınırlamalar ardı ardına

Offff..!
Nihayet,
Altmışından sonra bir döngünün ardından  oyuncağını kaybetmiş çocuklar  gibi karanlık kaldırımlardayız.

Akan nehrin artık bir getirisi yok.
AKSİNE
GÖTÜRÜYOR,.
Akranlarını, sevdiklerini tek tek,
Boşalıyor etrafın.
Gidiyorlar senden ve her şeyden,
Boşalıyor için,
Bir kenarda duruyorsun,

SON DÖNEMEÇTE
Son LEVHA da,
Şöyle yazıyor
GENÇLER...! Zaman ÖLDÜRMEK CİNAYETLERİN EN BÜYÜĞÜDÜR.

..VAY KAÇAN TREN..
İnsan hayalleri varsa yaşıyordur derler,
öyle ise biz nasıl bir istisnayız .
Nasıl yaşıyoruz..
Bir akranım dedi ki hey can..  geçtik o çağları.
Artık vakit tamam...
Haydi RAPORLAN..!
Gidiyoruz buralardan haydi TOPARLAN..

Oy ki oy..Gardaş..!

İlahi nizamın saati kusursuz,
Sessiz derinden tıkır tıkır çalışır derler.
Öyle değilse de öyle olduğuna inandırır seni,

Anlarsın, zaten öğretir iyice belletir hayat..
Nasıl mı.?
Sırt üstü düşmelerinden,
Ümitlerinin yitmelerinden,
Beklentilerinin içine edildiklerinden..
Öylece içselleştirirsin ..

Oy. Ki oy....!
O
Tutunmalara izin vermez,,
Nedenini sadece  O bilir,
Belkide kıskançtır tanrı  biraz,
Sen farkında olmadan yavaşça,
Alıverir ne varsa elinde tuttuğun dalı,
Kalakalırsın sadece,
Köklerin  toprak ve sen..
Yapayalnız..
Aynen yola çıktığın gibi.

Belkide hayırdır yapılan..
Belki de tanrı;
Kendi başına ayakta duracak
kadar güçlü olmanı diliyordur.
HER ŞEYDE BİR HAYIR VARDIR. Derler ya..
İşte öyle bir züğürt tesellisidir gider bizimkisi,

Oy garip anam, doğurdun
Beyhude ne acılara katlandın...

Vallahi istemezdim..
Vallahi bilirdim böyle olduğunu..!
Sezerdim hayatın bir oyun olduğunu..

Demiş ya şair
Bir yanımız çiçek açar yaz,
Bir yanımız yaprak döker kış ayaz.
İşte öyle hazan yaprakları gibi döküldük.

Tek sorunumuz ne biliyormusunuz canlar;
Yol ulaştırmadı yolumuzu,
Yolda kaldık aracımızı,
Bölüşemedik elimizi,
Kırdık dilimizi,
İnsanlıktan çıktık dinimizi,
Levha ulaştırmadı yönümüzü,
Ömür boşa geçti günümüzü,
Yalnız kaldık gönlümüzü,
Her şey bitti dedik sonumuzu,
SORGULAYAMADIK..

BU YÜZDEN..
Onmayız can  onmayız..biz .

Çekinme üşenme yılma hey can,

MÜJDE OLSUN SANA..

Cennete giden yolda cehennem son DÖNEMEÇMİŞ.

Hadi çek kendini içine, bırak aksın göz yaşların dibine,
Yıkasın senden gayrı ne kaldı ise,
Kimbilir belki de acılarla  budanıyoruzdur,
Yeşermek için ve yeniden,
Boy vermek için,
Ümit garibin rüyası..
Kimbilir, bunun için?
Daha Başka Baharlar olacaktır.

Bizler...AYKIRI insanlar olduk sonunda..
Bizler soğuğa kışa, rüzgara taşa,
Meydan okuyan kardelenleriz...
Her ne kadar, ölüerden saysalar da  bizi,
Yeni bir bahar yeni başlangıçlar için.
Küllerinden doğanlarız.....

Heyyy ÖZGÜRLÜK...!
Heyyy ehli DÜNYA..!
Buralardan kimler GELMİŞ
KİMLER  gitmiş..?
Şöyle de diyor ulular..
Bu kara yere gidende bir miş,
Kara yerden gelende..

Özcan Kurt Özvecan