--------------------
Bölük pörçük yaşanmışlıklarla
Bir ömrün yaması,
Sırıtıyor boynunu bükerek
Dörtte dört mutluluklar yanında.
Unutmuşum, çocukken
-Annem parasını atmayınca balkondan-
Bir külah dondurma vermişti
-Nasıl isteyerek baktıysam-
Arabayla dondurma satan amca.
Uçarak sevinçle
Koşmuştum en üst kata.
Tek bir söz parçası,
Çıkmadan daha ağzımdan
Ünledi annem
“Kim verdi! ” diye.
Geveledim sözleri…
Yetmedi açıklamam
Fırtınayı durultmaya..
Hatırlamıyorum
Saçımın dibinin sızısına mı,
Yere düşen külaha mı
Daha çok yandığımı.
Söz vermiştim anneme:
Asla yabancılardan
Almayacaktım hiçbir şey.
Şimdi avucundaki yüreği,
Bana uzatıyor bir can.
Annem, görüyor musun
Alabilir miyim bu sevgiyi?
Sever mi ki sence beni
Senin sevdiğin gibi?
Korur mu ki o da sence
Dağdan taştan beni
Ve kara kızının yüreğini
Sarar mı ki sen gibi?
Yamalarımı söküp de
İpeklere sarar da
Basar mı ki bağrına
Aslan babam gibi?
Yarım kalmasın annem
Ne şiirim ne sevdam…
Bekliyorum cevabı
-Sor babama- tez elden.
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 22.12.2009 20:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Saçlarımın dibi sızlamadan, Külâhım, diye ağlamadan Yaşamak istiyorum Aşiyânımda Beni ben bilenle, Hüznü gönlümden silenle.-
