Gökyüzü ve yeryüzü şarkta hüzün okumuş,
Sevdanın kıssaları namın için yorulmuş.
Güneş yaranmak için kübrâdan ışık bulmuş,
Alev haykıran cihân buzullarda soğumuş.
O kömür gözlerinin ruhu kanla şâd olmuş,
Seni gören çehreler hangi hakla sararmaz?
Nice yangın çerisi gözlerinde boğulmuş.
Bunu tadan gönül ki nasıl kabından taşmaz?
Yeşeren ümitlerim baharda ziyan olmuş,
Sancılanırken ömrüm şimdi kabre varmaz mı?
İsmini figân koymuş sonra derbeder olmuş.
Hem pervâne hem deli hem de vîran olmaz mı?
Kayıt Tarihi : 29.7.2008 18:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!