Doğmadı karanlığa, onca zaman doğmadı
Güneşin gözlerine mil mi çekti asuman
Küf tuttu parmaklıklar ölüm kokuyor zindan
Beni pişmanlık kadar hiçbir azap boğmadı
Sığmadı karanlığa, onca zaman sığmadı
El ayak çekilince duvarlar konuşuyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta