Dostum,
Sen ne yaşamı yakalayabildin,
Ne de yaşamdaki sevda trenini.
Sen sadece yaşadın anlayacağın,
Nefes aldın, nefes verdin sadece.
Yaşamak buysa, yaşadın.
Peki sordun mu hiç kendine;
neden mutlu değilsin?
Neden acı çekiyorsun?
Neden endişelisin?
Oysa ne güzel nefes alıp veriyorsun
Doğadaki tüm canlılar gibi.
Sen de yaşıyorsun bir ot, bir ağaç gibi.
Oksijen tüketiyorsun ama
Hedefsiz ve amaçsız
Bir ottan, bir ağaçtan beter yaşıyorsun?
Sordun mu hiç kendine; neden mutsuzsun?
Kayıt Tarihi : 15.1.2007 23:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şairin KARA GÖZLERİN AK UMUDU isimli kitabında yayınlanı
![Özlem Şahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/15/sordun-mu-kendine.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!