Soranım Yoktur Şiiri - Midayet Kara

Kalbimde yaranın, sayısı yoktur
Sormayın yaramı, çileler çoktur
Yalan söze artık, karnımız toktur
Öyle yalnızım ki, soranım yoktur

Düştüm kuyuda, çırpınıyorum ben
Neler çektiğimi, bilemesin sen
Geçen o günlerimiz, yıl olurken
Öyle yalnızım ki, gelenim yoktur

Gel artık yeter, kahretme adamı
Bırak felek bırak, benim yakamı
Kim saracak benim, gönül yaramı
Öyle yalnızım ki, soranım yoktur

Dert keder çekmekle, biter mi günler
Midayet ‘im geçmez, onca seneler
Böyle yalnızlığa, kader mi derler
Öyle yalnızım ki, soranım yoktur
(0083) Ocak 1977