Sorabilseydim, Keşke Adını

saçları sanki bir prenses
kötücül kuleye kapatılmış, yaralı
uzatmış aşağıya, özgürlüğe
ah sorabilseydim adını

bekleyen o mu, ben mi
saçları uzunsa, çekiciyse
adı bu şiirde ece olmalı

herkesin bir ecesi vardır beklediği
ister gerçek ister hayal
ah anlatabilseydim umutlarımı

beklenmedik andır, hele karanlıksa
ortasında parlayan bir düşöznesi
mavi bir istanbul kadar davetkâr
hep arzulanan, kutsal an

yokluğu varlığını anımsatıyor
oysa çok uzak, bilinmezlerde
ah kırılmış daluçları

kim bilir şarkılarda karşılaşmak var
kim bilir bir bakarsın öpüyorum
boğazın kuytuluğunda dudaklarını
duru zaman, şikâyetsiz ve kösnül

belki yaşlılık battaniyesinin altında
elleri kavuşmuş, anılar tutulmuş
belki yanındayım, belki adım ölüm
ah sonbahar yalnızlıkları

nerden çıktı ölüm, coşkun olmalı anlatılan
peki ya uçup gidişi, ardında kalp ağrısı
sorabilseydim, ah ecem, keşke adını

(3.11.2005/Ekim Issızlığı Saçların, Özgür yay.)