Sor beni Şiiri - Şiir Gibi

Sor beni gecenin alacakaranlığına,
sokak lambasının titrek ışığına sor.
Evsiz, barksız, kimsesiz kalanlara sor,
yüreğinde yangın, gözünde duman olanlara sor.
Sor sevdayı göğüs kafesinde taşıyanlara,
yürek çatlatan, sözü donduran yalnızlığa sor.

Bir ben bilirim o acının rengini,
bir de sabaha karşı ıslanan yastıklar.
Bir ben duyarım o gidişin sesini,
bir de rüzgârda kırılan dallar.

Yolcusu olmayan trenler gibiyim,
durmadan giderim, varacağım yer belli değil.
Yüreğimde bir türkü, dilimde bir sitem,
geceler boyu kendimle kavgam bitmez.

Sor beni aynalara, sor boş odalara,
yalnızlığı yudum yudum içenlere sor.
Sevdiğini kaybedip rüyalarda arayanlara,
yüreğini dağlayıp sessizce yürüyenlere sor.

Sor beni gecenin alacakaranlığına,
kimsesiz sokakların ayazına sor.
Kapısı çalınmayan, evi ıssız kalanlara,
kendini hep yarına saklayanlara sor.

Yüreğinde sır taşıyanlar bilir beni,
göğüs kafesi dar, nefesi ağır olanlar.
Yalnızlığı ceket gibi giyinenler anlar,
her seher yıkılıp, her akşam toplananlar.

Bir ben duyarım o sessiz çığlıkları,
bir de duvarlara çarpan yankım bilir.
Geceler büyütür yaramı usul usul,
bir ben, bir de sokağa düşen yıldızım bilir.
Bir ben tanırım kayboluşun resmini,
bir de şafakla solan hayalim bilir.

Şimdi bu acıyı söze döndürdüm,
her mısrada bir parçamı gömdüm.
Göğüs kafesimde sessiz bir ay doğdu
ve yalnızlığım, en sonunda, kendimi buldu.
Şiir gibi– Delinin Güncesi