Sonuradan ağlamayın.. Şiiri - Navruz Kaplan

Dağlar çiçeekle dolmuş sizler yoksunuz ki
Sevdiklerim uzakta bu ev bana zındandır
Öyle şansım var ki hem ağlar gülüyorum
Duman oldum burada gelirsen kurtulurum

Kışın seni görmüştüm ısıtıyordun sen beni
Ellerin yumuşacık okşarken yatıyordum
Gözlerim söze bakmaz gizli gizli ağlıyor
Duman etme ki beni gözüm seni arıyor

Bozuk hava gitmedi iyisi gelecek mi
Temelli sana bağlı söz ver geleceksin
Benim yerimde olma sen olsan erirsin
Çekmeye alışmışım gözüm seni arıyor

Varsın her yerde çıkaramadım aklımdan
Ayağımı basarken korkuyorum sen orda
Söz dinlemez kalbim ortada kaldım ben
Ya seni atacağım ben ölüyüm yok saydım

Acılarım bitmiyor yükleyecem üst üste
Süpürüz yapacağım gülersen yeter ki
Uzun olsun ömürünüz benimki bura kadar
Ben yaptım sizin için sonuradan ağlamayın