Sonunda rüya bitmiş Şiiri - Kemal Polat

Gün ışığına hasret kalmış
Biçare insanlar.
Ne duyar, ne de hissederler,
İçtikleri suyu, kokladıkları havayı.
Bir zamanlar
Onlar içinde vardı dünya.
Onlara uzatmıştı boyunlarını,
Sarı başaklar, onlar için de
Öterdi çayır kuşları,
Ağaçları meyva tuıtar
Yapraklar koyu ve serin gölgelerini
Onlar içinde düşürürdü toprağa.
Olan olmuş, zaman geçmiş,
Rüzgarlar hoyrat esmiş,
Sular da hızla akıp gitmiş
Zamanında yaşamış ve görmüşler;
Sarı sıcağın zalimliğini.
Sonunda rüya bitmiş,
Uykularından uyanmışlar...
Ama ne çare...en sonunda
Koca dünya ellerinden kayıp gitmiş.