Hep batıya eser rüzgâr; hep yalaza!
Hep batıya yol alsak;
Varacağımız yer yine doğu aslında!
Yelken açsak mı bilmiyorum!
O deli rüzgâr estikçe doğar içime bir korku.
Bir baykuş öter gamlı, içimiz titrer ama kulak vermeyiz!
Batıya gitsek zulüm, doğuya gitsek keder…
Durun insanlar yeter, yok mu bunun bir sonu!
Beynimizde canlanır önce füzeler ve rampalar…
Ateşlenir sonra da evimizde patlar…
Karadır yazgıları, hep analar ağlar!
Gülmek için ağlatır, gariptir insanoğlu!
Gece aktır aslında; biz göremeyiz!
Sevmek haktır; ama biz sevemeyiz!
Yaratmayız, öldürür; güldüremeyiz!
Suç beynimizde-ki ne yapsın ellerimiz?
Çürütüp çürüyeceğiz, kurutup yeşermeyeceğiz!
Koparıp dikmeyeceğiz ve birgün hepimiz öleceğiz!
Cennet bu dünya kıymetini bilene!
Gittik mi bir daha dönemeyeceğiz…
Kayıt Tarihi : 2.9.2008 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu da körfez savaşından aldığım kötü etkiler sonrası lise yıllarında yazdığım bir şiirdi... adını bu sene koydum ;)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!